Na het behalen van de vijfde Nederlandse titel is het alles behalve rustig geweest. Vlak na het NK werd ik alweer verwacht in Papendal om daar me voor te bereiden op de trip naar Thuringen. Deze wedstrijden stonden waren in het historische deel van de prachtige stad Thuringen. De sfeer was goed en er was behoorlijk wat publiek op afgekomen. Mijn tegenstander was een Duitse bokser die iets kleiner was en eigenlijk meer het offensief zocht zonder daarbij goed te kijken. Dit maakte voor het voor mij makkelijker om de aanvallen te pareren met counterstoten die veel al punten opleverde . Ik kwam naarmate de partij vorderde steeds beter in mijn ritme en was overtuigend de betere bokser in iedere ronde. De einduitslag was dan ook unaniem voor mij. Mooi detail was dat ik alle juryleden had overtuigd om mij uit te roepen tot de beste bokser van de avond De daarbij behorende stijlprijs ging dan ook mee naar Weert. Op zondagmiddag thuis aangekomen was er de rust die ook de maandag nog nodig was om goed te herstellen.
De dagen erna heb ik getraind om scherp te blijven en mijn gewicht op niveau te houden. Snel daarna was het weer tijd om mijn spullen te pakken om me weer te melden op Papendal, de interlandwedstrijd in Lubeck stond op de planning. In Lubeck stond er een ander kaliber boksers klaar om de strijd met ons aan te gaan. De accommodatie was goed en ik deelde de kamer met een teamgenoot van van Team NL. De tegenstander was een ervaren bokser die meer dan 100 wedstrijden er op had zitten. Ik merkte dat ik niet in de wedstrijd kwam en te passief was in de counter en ook niet voldoende initiatief nam om de partij op momenten over te nemen. De uitslag was dan ook geheel terecht in het voordeel van mijn tegenstander. Mooi details was om te horten dat hij volgend jaar de stap naar de Bundes liga ging maken wat het hoogste boksniveau in Duitsland is. Dus verloren maar wel van een goede bokser die al op een hoger niveau staat.
Thuis aangekomen op zondag stond pakjesavond op het programma. Lekker eten en gedichten voorlezen die bol stonden van de gedragingen die mijn familie moet ondergaan in hun leven met mij Dat lezende moet ik toegeven dat ik niet altijd het zonnetje in huis ben op weg naar belangrijke wedstrijden dat maakt dat ik altijd veel respect heb voor mijn naasten die hier toch mee om moeten gaan.
Windmill-team is de laatste wedstrijd officeel van dit jaar Tegenstander voor deze interland was Colonia uit Köln. Deze wedstrijdgroep was aangevuld met bokser uit de gehele deelstaat Nord Rhein Westfahlen. Deze tegenstander stond met ons bovenaan op de ranking voor de titel echter hadden ze al veel meer punten verzameld. De voorbereiding er naar toe was nog een keer intensief waarbij het me moelijker lukt om een goede balans te vinden tussen trainen in Eindhoven bij mijn club, trainen in Weert met Hans Truijen en mijn werk waar de uren gelukkig uitgebreid worden. Het studentenleven wat me meer tijd bood is voorbij en ik moet een andere balans zoeken. De interland stond gepland in Appingedam. Juist daar helemaal boven in 340 km enkele reis. Deze reis was dan ook al vroeg in de middag waarbij ik pas om 21.30u de ring in kon stappen.
Op voorhand was er de presentatie van beide landen met volksliederen en de persoonlijke kennismaking in de ring met je tegenstander. Deze partij verliep in de eerste ronde na wat aftasten eigenlijk wel goed Ik scoorde treffers met name met mijn voorhand. Het gevoel na de eerste ronde was dan ook dat deze naar mij toe was gegaan. De tweede ronde kwam de snel op zijn benen boksende Duitser veelvuldig naar oren en scoorde ook enkele treffers . In deze ronde had ik moeite met het pakken van de juiste stootafstand waardoor ik wat vaker over mijn tegenstander heen stootte. De derde ronde ging beter en ik vond dat ik meer zuivere treffers maakte dan mijn tegenstander.
De laatste minuut kwam een onophoudelijk offensief van hem waarbij ik goed in de dekking stond. Uitslag zou in de beleving van de trainers in onze hoek en ook de rest van de zaal leek voor mij te gaan. Hoe anders was het toen de jury de Duitser als winnaar uitriep. De Duitse hoek was erg blij echter net zo verrast met de uitslag. Ik was teleurgesteld in de uitkomst maar ook in over het feit dat ik de jury ruimte heb gegeven om te twijfelen Dit betekent dat ik geen verzwakkingen kan hebben in de rondes en meer constant moet blijven boksen vanuit het strijdplan.
Terugblikkend op 2016 is de conclusie dat het een te wisselvallig jaar is geweest met blessures -verliespartijen die onnodig waren en ook succes met de Nederlandse titel. Wisselvalligheid waar je zelf op onderdelen niets aan kan doen en op sommige aspecten het juist wel bij je zelf moet zoeken. Dit zal ik ook zeker gaan doen de komende tijd.
De ondersteuning van Gaan voor Goud is alles behalve wisselvallig geweest en is voor mij alleen maar beter geworden. Waarvoor dank!
Aandachtspunt voor 2017 is ook een stukje de communicatie van mij naar de stichting om hen en de sponsoren tijdig te informeren over mijn wedstrijdplanning en de andere belangrijke zaken. Iedereen die betrokken is bij Gaan voor Goud en met name de bestuursleden bedankt voor jullie steun en geloof in mijn toekomst als topsporter.
Aito
Geweldig…………blijf knokken……!!!!!BAM JONGHU…….!!!!!