Het hek voor hem is nog gesloten, in zijn linker hand zijn schild, in zijn rechter hand zijn zwaard. De poort gaat open en even wordt hij verblind door de zon, de warmte op zijn huid. Met verbijstering kijkt hij rond in het stadion waar hij in beland is, allemaal joelende mensen op een plek na. Recht voor hem, de keizer, met een stalen blik kijkt hij in zijn ogen en heft zijn zwaard. Tijd om de strijd aan te gaan…
Als een stel gladiatoren komen ze het veld op. De ene kijkt de ander streng en sterk uit zijn ogen, de ander kijkt weg, weg naar de weg die hij of zij volgen zal. De ene ziet er groot en sterk uit, de ander tenger en klein… maar alle hebben ze een ding gemeen….
De woorden commentator galmen langzaam door mijn oren.. Goud, Goud, Goud… Olympisch Goud!!! Er verplaatst zich een rilling door mijn lijf, ondertussen staan mijn haren recht overeind op mijn armen en benen.
De afgelopen twee weken waren de mooiste weken van de sport, die er zijn. maar ik kan je ook eerlijk vertellen. Deze twee weken waren ook enorm zwaar, een wirwar van emoties en gevoelens. Wat had ik graag op dat planton plaats genomen, dat vuurwerk om me heen willen zien knetteren.
4 jaar lang dag en nacht voor geleefd en gegeven… en toch mocht het voor mij niet zo zijn…dus was er wel plaats en tijd om even andere dingen te doen.
Zoals mee doen aan ‘De greep naar de Hoorn’.
Voor zo een 12kamp zou je me nog midden in de nacht voor wakker kunnen maken, vooral die stormbanen op wat er en land vind ik geweldig. Met team ‘Gaan voor Goud’ behaalde we een mooie 6e plaats. maar naast die klassering vond ik het heerlijk om tussen die mannen alles te geven wat ik had, alleen op een andere manier als topsport.
Topsport is eigenlijk ook heel eenzaam, vaak lekker, maar echt waar deze dag, deze sociale contacten, mensen die dan gewoon Maaike zien zonder triathlon vind ik ook wel eens lekker.
Toch mag ik langzaam mijn zwaard en schild gaan afstoffen in mijn handen gaan nemen. Met de eerste beweeg momenten, kan het nog geen training noemen, ben ik al bezig geweest. Natuurlijk na zo een lange periode van weinig tot niets viel het een klein beetje tegen. Maar och ja… hoe dieper het dal, hoe hoger de berg… toch;)!
Op 9 oktober worden er 2 wedstrijd badmutsen met handtekening van mij geveild op de wijnbeurs georganiseerd door de Junior Kamer Weert, de opbrengst is voor Stichting Intermobiel. Meer weten klik hier; Wijnbeurs JCI