Blog Ruud Smolenaers; Het leven na de topsport

Regelmatig plaatsen we op de site een blog met onderwerpen die ons of het thema ‘GaanvoorGoud’ raken. Deze keer een blog Ruud Smolenaers, lid van GaanvoorGoud commissie Sporters.

Een sportfanaat ben ik mijn hele leven al. Wielrennen, tennis, zwemmen, hockey, eigenlijk alle sporten wel. Voetbal stak er echter toch wel bovenuit. Als klein jongetje droomde ook ik natuurlijk van een geweldige carrière met mooie triomfen en aansprekende prestaties. Een topsporter, en dan het liefste topvoetballer worden, dat wilde ik maar al te graag.

Natuurlijk spiegelde ik mezelf dan het liefste aan de allergrootsten uit mijn jeugd, zoals Marco van Basten, Romario en later Ronaldo, maar ook voor de carrières van spelers als Glenn Helder, Ulrich van Gobbel en Wim Kieft had ik wel getekend.
Ondanks dat ik er enkele keren heel even aan heb mogen ruiken, o.a. door een scoutingstraining bij Ajax, destijds onder het toeziend oog van ene L. van Gaal en L. Beenhakker, is het zover nooit gekomen. Overigens heb ik altijd gevonden dat zij het toen niet goed gezien hebben.

Daarom heeft bij mij, naast fanatiek amateurvoetbal en -tennis, de focus ook altijd op mijn maatschappelijke carrière gelegen. Via de Universiteit Maastricht en een eerste baan in Eindhoven, heb ik sinds eind 2008 met 5 compagnons een eigen bedrijf. Dat ontwikkelt zich heel goed en inmiddels zijn we met ruim 40 mensen.
Hierbij heb ik het geluk dat ik, eigenlijk omdat het op topsportgebied niet is gelukt, mijn tijd en energie heb kunnen richten op het verder ontwikkelen van mijn maatschappelijk talent.

Voor onze topsporters is dit een heel stuk lastiger. Zij zijn er wel in geslaagd, en nog volop bezig, om hun droom na te jagen. Volkomen logisch en terecht leggen zij al hun focus, tijd en energie in de verdere ontwikkeling van hun topsporttalent.
Hun maatschappelijke carrière speelt slechts op de achtergrond, alhoewel, hoe onwenselijk ook, die maatschappelijke carrière straks langer zal duren dan de topsportcarrière.

Veel topsporters hebben in het verleden al ervaren dat de stap van de topsport naar de maatschappij een hele grote kan zijn. De term ‘zwart gat’ typeert deze stap vaak niet voor niets. De eerder genoemde spelers Glenn Helder, Ulrich van Gobbel en Wim Kieft hadden tijdens hun toch succesvolle topsportcarrière vast niet verwacht dat ze daarna te maken zouden krijgen met allerhande verslavingen met alle gevolgen van dien. Hun oh zo geweldige topsportleven had plaatsgemaakt voor een maatschappelijk en sociaal drama. In elke sport is er wel een aantal voorbeelden te vinden van topsporters die na hun carrière het zwarte gat hebben ervaren.

Als commissielid van Gaan voor Goud wil ik de sporters dan ook graag meegeven dat ze het maatschappelijke leven na hun topsportcarrière niet uit het oog moeten verliezen. Want net als voor de topsport, moet je hierin voorinvesteren om er straks de vruchten van te kunnen plukken en ook daar te excelleren.

En wie weet, misschien zeggen Glenn, Ulrich en Wim straks wel: ‘nou, zo’n maatschappelijke carrière als Ruud had ik ook wel willen hebben…’

Ruud Smolenaers
Commissie Sporters Gaan voor Goud

Scroll naar boven