Het spookt al sinds de zomervakantie door mijn hoofd. Wordt ik nog wel gelukkig van judo? Stiekem weet ik het antwoord al.. Maar het gevoel om spijt te krijgen van mijn beslissing, zit me dwars. Kom op Loïs, probeer het nog een maandje. En zo ging het een tijdje.
Stond vaak ongelukkig op de judomat. Was vaak zonder reden verdrietig door het judo en kon alleen maar zeuren over mijn eigen judo. Dit deed ik ook vaak thuis tegen mijn ouders en mijn zusje. Ik maakte er graag ruzie over, waardoor ik me er alleen maar slechter door voelde. Op een gegeven moment kon ik vaak alleen nog maar huilen. Dan vroeg ik mezelf af, waarom doe ik mezelf dit nog aan. Maar toch ging ik nog even door, bleef het gevoel hebben dat ik anders spijt zou hebben van mijn keuze.
Op een gegeven moment zat ik op de terugweg na een training, in de auto met mama te whatsappen. En we hadden het er weer over. Op een gegeven moment zegt mama, waarom stop je er gewoon niet even mee. Ik zei ja, dat ik ga ik doen. Ik was eindelijk op een punt gekomen waar ik het ook kon in zien, dat het echt niet meer leuk was op deze manier. Niet voor mezelf en niet voor anderen. Judo maakte me helaas op dat moment gewoon heel ongelukkig.
Die avond ben ik nog bij mijn coach langs geweest, om het hem te vertellen. En er viel daardoor een enorme last van me schouders af. Mijn coach had het stiekem al een beetje aan me gezien. Ik gaf wel meteen aan dat het niet aan de sport judo ligt, maar aan het gedeelte topsport.
Het is enorm jammer hoe het is gelopen, dit vind ik zelf ook. Een aantal factoren waardoor ik deze beslissing heb genomen zijn:in Eindhoven liep het niet lekker, veel blessures, het vele moeten geven voor topsport, veranderingen etc. Het werd me teveel en daar ging ik zelf onder leiden.
Ik heb dus besloten om voorlopig te stoppen om op dit hoge niveau te judoën. Het gaat op dit moment heel goed met me. Afgelopen maand heb ik bijna volledig rust gehouden en nu begin ik weer een beetje met trainen (2-3 trainingen in de week, op rustig niveau). Ik wil ook graag nog meedoen aan het Nederlands kampioenschap teams op 10 December.
Een andere factor die heeft meegespeeld aan dit besluit is, dat ik toe ben aan een nieuwe ‘fase’. Dit jaar haal ik mijn 2e deel van mijn Havo examen. Daarna hoop ik te mogen studeren aan het AMFI. Mijn focus ligt daar nu heel erg op. Ik hoop toegelaten te worden en moet daar veel voor gaan doen. Ik heb erg veel zin om te gaan studeren! Mijn focus ligt dus nu ook daarop!